Nie dla każdego jest łatwe bycie sobą,a szczególnie w towarzystwie.Pod pewnym względem kiedy jesteśmy w kilkuosobowym towarzystwie,gdzie nie każdy jest naszym zaufanym przyjacielem,odczuwamy pewien typ strachu.Jest to strach przed wyśmianiem,zlekceważeniem lub odrzuceniem z poza kręgu danej grupy.Wtedy przeważnie przechodzi przez myśl:"Będę udawał takiego jak oni.Zaakceptują mnie,na pewno!W końcu będę taki jak oni." i w tym momencie jesteśmy już przegranymi na polu bitwy.Zależy nam tylko na tym,aby dołączyć do danej grupy społecznej i bycie według nich 'spoko'.Nie ważne ,że po drodze stracimy wszystko co jest dla nas najcenniejsze.Przyjaciół,rozsądek,hobby,marzenia,nawet własną osobowość,a to tylko po to aby popisać się przed grupą.Są jednak ludzie,którzy oparli się tej niepoprawnej pokusie i pozostali sobą.Ba,że pozostali,są jak najbardziej przeciwni udawaniu kogokolwiek innego.Nie mają zamiaru być jakąś obcą osobą,a nie sobą.I to oni postąpili najrozsądniej.Należy,nie.Trzeba być sobą,nie zależnie od presji grupy,a jeśli dana grupa Ciebie nie akceptuje to oznacza,że wybrałeś złe towarzystwo,zaś w złym towarzystwie i ty nie będziesz się czuj dobrze i cała grupa.Uważasz,że zostawili Cię najlepsi przyjaciele,którzy również należeli do tego społeczeństwa? Ty przez cały ten czas nie miałeś przyjaciół będąc w złym towarzystwie.Oni byli tylko wyszczerzonymi łgarzami,udającymi twoich promiennych przyjaciół,a ty w to uwierzyłeś.To właśnie przez twoją nieuwagę i naiwność będziesz cierpiał kiedy oni Cię zostawią na polu bitwy i pójdą dalej.Nie możesz cierpieć przez to,że opuścili ciebie kłamcy,nie możesz płakać,bo z jakiego powodu?
Kiedy jesteś sobą czujesz się o wiele bardziej szczęśliwszy i rozluźniony,prawda?Czemu?Bo nie musisz napinać mięśni i czuć stresu,tak samo,kiedy kogoś udajesz.Za razem,gdy nie jesteś sobą oszukujesz ludzi dookoła,bo kłamiesz im prosto w twarz mówiąc coś czego tak naprawę nie popierasz.Kłamiesz,tyle.W momencie kłamstwa czujemy pewien dyskomfort i czujemy się nieswojo,zaś gdy jesteśmy sobą i wyrażając własne zdanie jesteśmy w pewnym sensie dumni z samych siebie,bo nie baliśmy się własnej opinii i bardzo prawidłowo.Mówimy to,co MY uważamy za słuszne,a nie to co ktoś inny.Kochamy coś,mamy swoje hobby,w takim razie nie możemy bać się tego pokazać i wyrazić,bo po prostu jest to coś co uwielbiamy i cenimy,to coś ważnego dla nas.Nie możemy się z tym kryć,bo prędzej czy później ludzie odkryją to,a przeważnie dzieje się tak,że odkrywają z najgorszych stron.
Dlatego należy być sobą przez całe życie i nie zmieniać się,bez względu na presję grupy,którą wybraliśmy źle.Nie zwracajmy uwagi na komentarze ze strony ludzi,którzy gówno o nas wiedzą.Bądźmy sobą,bo to najbardziej cenią prawdziwi przyjaciele. :)
PS:
Tak,tak wiem.Notkę napisałam tak na odwal się i dobrze wiem,że to widać gołym okiem,ale mam usprawiedliwienie! Byłam dzisiaj na ognisku,tak po za tym maluję teraz paznokcie,rysuję i w tym samym czasie chciałam napisać posta,ale wiem,że mi dzisiaj wyjątkowo wyszedł do dupy.
Przepraszam,szanowni czytelnicy i obiecuję,że na następny raz się postaram!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz